over Nikolaj

Voor ik architectuur ging studeren, was ik via de jeugdbeweging al diep betrokken bij natuurbeheer en milieubescherming. Daardoor hoefde ik me tijdens mijn studie nooit af te vragen wat duurzame architectuur inhoudt. De zandgroeves kende ik net zo goed als de problemen met rioolwatervervuiling. Met die achtergrond ben ik architectuur gaan studeren, altijd met één vraag centraal: hoe kunnen we duurzamer bouwen?

Ik hou van romantisch functionalistische architectuur. Planken zijn immers omgehakte bomen die verdienen onze zorg. We gebruiken zo min mogelijk materiaal, maar zorgen er wel voor dat het goed functioneert en geliefde gebouwen oplevert. Want waar mensen van houden, daar zorgen ze beter voor.

Ik hou net zoveel van techniek als van esthetiek en zie daarin geen tegenstelling. Moet ik kiezen, dan kies ik voor een wandeling in de natuur. Dan wordt de keuze meestal vanzelf duidelijk: de oplossing die de natuur het minst schaadt, is doorgaans ook de mooiste.